مطالب متفرقه
کفش های پاشنه بلند علاوه بر ایجاد درد و تغییر شکل پاها ، استفاده طولانی مدت از این گونه کفشها بر روی آناتومی عضلات ساق پا و زردپی ها تاثیرگذار است. شیب زیاد پاشنه های بلند کفش منجر به انقباض ماهیچه های ساق پا می شود که این عارضه در نهایت موجب کوتاه شدن بافت ماهیچهای ساق وسخت شدن زردپی آشیل میشود و از این رو خانمها هنگام راه رفتن با کفش تخت و یا کفش ورزشی احساس پا درد خواهند کرد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، کفش پاشنه بلند حالت پا را تغییر می دهد و گاهی مانع عملکرد درست پا می شود. قرار گرفتن طولانی مدت پا در قالب این کفش ها موجب کوتاه شدن تاندون آشیل می شود که ماهیچه ساق پا را به پاشنه وصل می کند . این وضعیت، تاندون را حساس و دردناک می کند.
پوشیدن مداوم این نوع کفش برآمدگیای درپشت پاشنه بوجود می آورد که حاصل از اصطکاک پشت کفش با پای فرد است.
لازم به ذکر است منظور از پاشنه بلند ، پاشنه بیشتر از 4 تا 5 سانتیمتر است .
جالب است که بدانید یک پنجم از زنان به قدری به این کفشها علاقه دارند که اغلب دچار پیچ خوردگی شدید مچ پا و یا کشیدگی و پارگی تاندون پا میشوند.
محققان دانشگاه منچستر از میان گروهی 80 نفره از زنهای 20 تا 50ساله، که برای بیش از دو سال به صورت روزانه کفشهایی با پاشنه های پنج سانتیمتری به پا می کرده اند 11 نفر که در هنگام پوشیدن کفشهای بدون پاشنه احساس ناراحتی می کردند را انتخاب کردند.
اسکن ماورای صوت بر روی پاهای داوطلبان نشان داد بافت عضلانی ساق پا در افرادی که کفشهای پاشنه دار به پا می کردند در مقایسه با خانمهایی که از کفشهای پاشنه دار استفاده نمی کردند، 13 درصد کوتاهتر است.
همچنین تصویربرداری های MRI انجام شده بر روی پاهای این دو گروه گویای این حقیقت است که زردپی آشیل که استخوان پاشنه پا را به عضله ساق متصل میکند، طی استفاده مکرر از کفش پاشنه بلند، ضخیمتر و سخت تر میشود.
محققان اعلام کردند کفشهای پاشنه دار شاید زنان را بلند ر و یا لاغرتر نشان دهد اما در حقیقت شیب زیاد کفشهای پاشنه دار باعث انقباض ماهیچه های ساق پا و ضخیم شدن زردپی آشیل می شود، پدیده ای که به مرور می تواند منجر به پا درد فراوان هنگام پوشیدن کفشهای تخت، لنگیدن و در نهایت تغییر فرم آناتومی بدن در زنها شود.
همچنین تحقیقات محققان انگلیسی نشان داده است پوشیدن کفشهای پاشنه بلند، سبب آرتروز در پا میشود.
آنان معتقدند ، 60درصد آرتروزها در قسمت پا روی میدهد که عمدتاً به دلیل پوشیدن کفش نامناسب است.
بر اساس این مطالعه پوشیدن کفشهای پاشنه بلند، سبب تغییر در وضعیت اندام شخص و افزایش فشار بر پا، مچ و مفاصل زانو میشود و بدین ترتیب خطر ابتلا به آرتروز پا را بالا میبرد.
22 درصد جوانان انگلیسی اعتقاد دارند آرتروز در میانسالی به سراغ فرد میآید و هیچ راهی برای فرار از آن وجود ندارد، اما تحقیقات نشان داده در هر سنی میتوان به آرتروز مبتلا شد.
با انجام کارهای ساده میتوان از ابتلا به آرتروز جلوگیری کرد. در واقع انتخاب خوب کفش، فشار را بر پا و مفاصل آن برای انجام دادن فعالیتهای عادی کم میکند.
طبق تحقیقات صورت گرفته، 77درصد افراد کفش مناسب به پا نمیکنند.
در انتها اگر مشتاق به پوشیدن کفش ها ی پاشنه بلند هستید به توصیه های زیر توجه کنید :
1- کفش باید دارای کفی مناسب باشد تا قوس طولی و عرضی پا را حفظ کند و پنجههای پا نیز تحت فشار نباشند چرا که در طولانی مدت باعث انحراف انگشت شست پا میشود که نوعی بیماری محسوب میشود و در سنین کهنسالی دردهای شدید در ناحیه مفصل شست پا ایجاد میکند که در بعضی مواقع با عمل جراحی میتواند اصلاح شود.
2- بهتر است نیمی از روز کفش های راحت بپوشید و یا کفش های پاشنه بلند را به طور متناوب با کفشهای کتانی و کفش های پاشنه کوتاه عوض کنید تا پای شما آسیب کمتری ببیند.
3- بعد از در آوردن کفش ها پاهایتان را به جهت های گوناگون چرخش داده و تا آنجا که می توانید پاهایتان را ماساژ دهید.
4- سعی کنید بلندی پاشنه کفش بیش از 3 تا 4 سانتیمتر نباشد چرا که سبب بر هم زدن تعادل در هنگام راه رفتن شده و منجر به پیچ خوردگی مچ پا و آسیب دیدن رباط مچ پا میشود.
5- کفشی را انتخاب کنید که مناسب و اندازه پای شما است. اگر کفشتان خیلی بزرگ باشد، این خطر وجود دارد که پای شما بلغزد و زمین بخورید، زیرا پای شما در این کفش سر می خورد. اگر هم کفش خیلی تنگ باشد، راحت نیست و شما به شکلی غیر طبیعی راه خواهید رفت.
6- هرگز کفش هایی که پاشنه های فوق العاده بلندی دارند، انتخاب نکنید. افراد بسیار کمی می توانند با پاشنه 15 سانتی به خوبی راه بروند. و مظمئنا زمین خواهید خورد علاوه براین شما با پوشیدن چنین کفشی، احساس سرگیجه خواهید کرد.
7- مهمترین توصیه آن است که کفش با پاشنه بیشتر از 3 سانتیمتر نپوشید
آیا زوزه کشیدن سگ همان گریه است؟ آیا شامپانزه هنگامی که دندانهایش را نشان میدهد یعنی میخندد؟ دانشمندان با اندازهگیری میزان اضطراب حیوانات در شرایط احساساتی مختلف، پی بردهاند که آنها شبیه به انسانها برخورد میکنند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از دویچه وله ، سه سال پیش در باغوحش شهر مونستر آلمان، هنگامی که گوریل مادر به نام “گانا” فرزندش را از دست داد، ابتدا نمیتوانست این واقعیت تلخ را بپذیرد و برای مدت یک هفته همچنان جسد بیجان بچه گوریل را در آغوش خود نگاه داشته و حاضر به ترک او نبوده است.
این سبک سوگواری گوریل مادر تماشاچیان باغوحش را در بهت فرو برد. بربل اوپهوف، سرپرست بخش نگهداری میمونها در این باغوحش میگوید که این برخورد در میان میمونها موردی استثنائی نبوده است. مرگ شامپانزه ماده به نام “یولا”، یکی دیگر از ساکنان باغوحش مونستر نیز زوج او را به شدت تحت تأثیر قرار داد. به گفته اوپهوف این شانپانزهی نر تا مدتها از کنار جسد یولا دور نمیشد و نگهبانی میداد تا کسی به او نزدیک نشود.
هنگامی که شامپانزهها میخندند
آیا این برخوردها نشانه این نیست که حیوانات نیز مانند انسانها حس میکنند و مانند انسانها سوگواری میکنند؟ دانشمندان به این پرسش پاسخ محتاطانهای میدهند. بیشتر آنها اعتقاد دارند که حیوانات تنها غریزه دارند، نه احساس. دلیل این احتیاط این است که زیستشناسان میخواهند از پذیرش نظریههایی فاصله بگیرند که پایه علمی ندارند و تنها بر حدس و گمان استوار هستند.
یکی از نمونههای اینگونه نظریهها در کتاب مشهور آلفرد برم، جانورشناس و نویسنده آلمانی در نیمه دوم قرن نوزدهم دیده میشود. او در این اثر خود نوشته است: «شامپانزه احساسات خود را مانند انسان ابراز میکند. هنگامی که شاد است لبخند میزند، به این معنی که خطوط صورتش به طور انکارناپذیری حس شادابی را انتقال میدهد.»
نوربرت زاکسر، زیستشناس رفتار از دانشگاه مونستر آلمان این دیدگاه را غیرعلمی میداند و میگوید که برم در ارزیابی شباهت میمونها با انسان تنها مقیاسهای انسانی را در نظر گرفته است. به اعتقاد زاکسر، او تنها حدس زده که شامپانزهها شاد یا ناراحت هستند، زیرا واکنش آنها شبیه به تصور انسانها درباره واکنش به اینگونه احساسات است.
وابستگی عاطفی میان خوکچههای هندی
رسیدن به نظریهای علمی و قابل اعتماد بایستی بر پایه آزمایش و تحقیقات متعددی باشد که در جریان آنها یک نتیجه مشخص و قابل اندازهگیری همواره تکرار میشود. و دقیقا رسیدن به چنین نتیجهای در مورد شناسایی احساسات حیوانات کار بسیار سختی است. اما به تازگی روشی جدید برای اندازهگیری احساسات، بنا بر مقیاسهای علمی کشف شده است.
در موسسهی زیستشناسی رفتاری در دانشگاه مونستر آلمان پژوهشی روی خوکچههای هندی در جریان است. دانشمندان با بررسی گروهی از آنها مشاهده کردهاند که برخی از این خوکچهها با یگدیگر رابطهی نزدیکی دارند. این تیم پژوهشی خوکچههایی را که وابستگی خاصی به دیگری دارند را جدا کرده و خوکچهی نر را در محفظهای دور از زوج مورد علاقه قرار دادهاند. این جدایی برای این جانور ایجاد اضطراب میکند. دانشمندان با اندازهگیری میزان کورتیزول موجود در بدن خوکچههای هندی به این مسئله پی بردهاند. میزان کورتیزول بالا نشاندهنده استرس زیاد است.
میزان بالای استرس در خوکچهی نر که از ماده خود جدا شده، حتی زمانی که مادهی دیگری را در محفظهی او قرار میدهند تغییری نمیکند. اما زمانی که مادهی مورد علاقهی او را در کنارش میگذارند، به نظر میآید که دوباره سرحال میشود. میزان کورتیزول او نیز دوباره کاهش مییابد.
در واقع باید به این نکته نیز اشاره کرد که شباهت انسان و حیوان در زندگی احساسیشان آنقدر هم عجیب نیست، زیرا در هر دو آنها ساختار آن بخش از مغز که در آن احساسات شکل میگیرد، بسیار شبیه بههم است. اما با این وجود هیچگاه نمیشود به طور کامل درک کرد که حیوانات دقیقا چه احساساتی دارند، همانطور که در مورد انسانها این کار غیرممکن است
آیا تا به حال به این نتیجه رسیدهاید که اکثر مردها اتومبیلهایشان را بیشتر از خودشان دوست دارند اگر این طور تصور میکنید خوب است بدانید که نتایج یک بررسی جدید این ارتباط را تایید میکند.
به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، در یک نظرسنجی بیسابقه معلوم شده است که تقریبا 70 درصد از مردان آمریکایی اعتراف کردهاند که برای آنها مراقبت از ماشینهایشان راحتتر از مراقبت از وضعیت سلامتیشان است.
همچنین 40 درصد از این مردان شرکت کننده در نظر سنجی اظهار کردند که به مسایل مربوط به اتومبیلشان بیشتر از موضوعاتی که به سلامتی آنها مربوط میشود، اهمیت داده و رسیدگی میکنند.
روزنامه بیزینس ویک در گزارشی در این باره آورده است تری لابونته یکی از 50 راننده برتر آمریکا در انجمن ملی اتومبیلرانی NASCAR و سخنگوی برنامه ملی راهاندازی شده از سوی شبکه سلامت مردان و شرکت داروسازی آزمایشگاههای آبوت به منظور تشویق مردان برای مراجعه بیشتر به پزشک و توجه بیشتر به سلامتی خود در بیانیهای تاکید کرد برای بسیاری از مردان کنترل دائمی و رسیدگی به اتومبیل شخصیشان خیلی راحتتر از چکاپ سلامتی آنها است. در این نظرسنجی 501 مرد، 45 تا 65 ساله حضور داشتهاند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: نوشیدن آب در فصل تابستان در کاهش و یا افزایش وزن تاثیری ندارد بنابراین توصیه می شود هنگام احساس تشنگی با خیال راحت آب بنوشید.
دکتر فریده شیشه بر در گفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ایسنا منطقه خوزستان، اظهار کرد: با توجه به این که در فصل تابستان تعریق و خروج آب از بدن افزایش می یابد لازم است مقدار زیادی آب نوشیده و میوه های آب دار مصرف شود. مصرف میوه های آب دار به عنوان میان وعده در فصل تابستان توصیه می شود، زیرا این میوه ها می توانند آب از دست رفته بدن را تامین کرده و دمای بدن را کاهش دهند.
وی با اشاره به این که برخی افراد تصور می کنند نوشیدن آب موجب کاهش اشتها می شود، افزود: این تصور نادرست است، زیرا آب در معده باقی نمی ماند و به این ترتیب میل به خوردن غذا را کاهش نمی دهد.
شیشه بر تصریح کرد: البته نوشیدن مایعات به صورت شربت می تواند موجب کاهش میل به خوردن غذا شود. همچنین نوشیدن بیش از حد آب، پیش از وعده غذایی موجب افزایش حجم معده می شود.
این متخصص تغذیه تاکید کرد: میوه های آب دار در فصل تابستان باید به صورت میان وعده مصرف شوند و نباید به هیچ وجه مصرف میوه را جایگزین وعده غذایی کرد.
isna
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های پوستی در فصل تابستان، توصیه می شود از کفش های تابستانی و روباز استفاده شود.
دکتر محمد امیدیان درگفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ایسنا منطقه خوزستان، اظهار کرد: در فصل تابستان و به ویژه در مناطق گرمسیر باید از کفش های تابستانی استفاده شود، زیرا پوشیدن کفش های چرمی و بدون منفذ موجب تعریق بیش از حد و بوی نامطبوع پا و ابتلا به بیماری های پوستی و قارچی می شود.
وی افزود: تعریق بیش از حد پا به دلیل پوشیدن کفش های بدون منفذ می تواند موجب بروز حساسیت در ناحیه پا شود. همچنین در صورتی که سابقه ابتلا به بیماری های پوستی در فرد وجود داشته باشد، احتمال بروز بیماری های قارچی در فضای میان انگشتان افزایش می یابد.
امیدیان تصریح کرد: قارچ انگشتان پا به صورت لکه های سفید رنگ در فضای میان انگشتان و یا در کف پا بروز می کند و با خارش شدید همراه است.
این متخصص پوست خاطرنشان کرد: برای پیش گیری از ابتلا به حساسیت های پوستی در فصل تابستان توصیه می شود در طول روز پاها به دفعات با آب و صابون شسته و بلافاصله با حوله تمیز خشک شوند.
وی ادامه داد: استفاده از کفش های روباز و تابستانی، میزان تعریق پا را کاهش می دهد و در نتیجه احتمال ابتلا به بیماری های قارچی و پوستی هم کاهش می یابد.
امیدیان با تاکید بر این که نباید کفش را بدون جوراب پوشید، گفت: برخی افراد نسبت به چرم و یا پلاستیک به کار رفته در کفش حساسیت دارند این گونه افراد نباید کفش را بدون جوراب بپوشند. جوراب مانعی برای تماس مستقیم پا با کفش است و مانع بروز حساسیت پوستی و اگزما می شود.
isna
Design By : Pichak |